webmaster Admin
Age : 68
| Sujet: Le P'tit Quinquin Lun 29 Mar - 9:45 | |
| Le P'tit Quinquin
Dors min p'tit Quiquin, min p'tit pouchin, min gros rogin Te m'feras du chagrin, si te'n'dors point ch'qu'à d'main
Ainsi l'aute jour eune pauf' dintelière, in amiclotant sin p'tit garchon, Qui d'pis tros quarts d'heures n'faijot que d'braire, tâchot d'l'indormir par eune canchon, Elle li dijot "min narcisse, d'main t'aras du pain d'épice, Du chuques à gogo, si qu't'es sache et qu'te fais dodo."
Dors min p'tit Quiquin, min p'tit pouchin, min gros rogin Te m'feras du chagrin, si te'n'dors point ch'qu'à d'main
Et si te’m’laiches faire eune bonne semaine, j’irai dégager tin biau sarrau Tin patalon d’drap, tin gilet d’laine, comm’un p’tit Milord te s’ras faraud ! J’t’acatrai, l’jour d’eul’ducasse, un porichinelle cocasse Un turlututu, pour juer l’air du capieau pointu
Dors min p'tit Quiquin, min p'tit pouchin, min gros rogin Te m'feras du chagrin, si te'n'dors point ch'qu'à d'main
Nous irons dins l'cour, Jeannette-à-Vaques, vir les marionnettes comme te riras Quind t'indindras dire un doupe pou Jacques, par l'porichinelle qui parle maga Té li mettras dins s'menotte, au lieu d’doupes un rond d'carrotte Il t'dira merci, parce comme nous arot du plaisi !
Dors min p'tit Quiquin, min p'tit pouchin, min gros rogin Te m'feras du chagrin, si te'n'dors point ch'qu'à d'main
Et si par hazard sin maîte eus’fâche, ch’est alors Narcisse que nous rirons Sans n’avoir invie, j’prindrai m’n’air mache, j’li dirai sin nom et ses surnoms J’li dirai des fariboles, i m’in répondra des drôles Infin, à chacun verra deux spectac’ au lieu d’un
Dors min p'tit Quiquin, min p'tit pouchin, min gros rogin Te m'feras du chagrin, si te'n'dors point ch'qu'à d'main
Alors serre tes yux, dors min bonhomme, j'vas dire eun'prière à p'tit Jésus, Pou qu’i vienne ichi, pindint tin somme, t'faire rêver qu'j'ai les mains pleines d'écus, Pou qu'i t'apporte eune coquile, avec du chirop qui quile Tout l'long d’tin minton, t'eut'pourléqueras tros heures du long
Dors min p'tit Quiquin, min p'tit pouchin, min gros rogin Te m'feras du chagrin, si te'n'dors point ch'qu'à d'main
L’mos qui vient, d’Saint-Nicolas ch’est l’fête, pour sûr au soir i viendra t’trouver I t’f’ra un sermon et t’laich’ra mette, in-d’sous du ballot un grand painier I l’rimplira si t’es sach’, d’sait-quoi qui t’rindront bénache Sans cha sin baudet t’invoira un grand martinet
Dors min p'tit Quiquin, min p'tit pouchin, min gros rogin Te m'feras du chagrin, si te'n'dors point ch'qu'à d'main
Ni les marionnettes, ni l’pain d’épice, n’ont produit d’effet ; mais l’martinet A vite rappajé eul’p’tit Narcisse, qui craignot d’vir arriver l’baudet Il a dit s’canchon dormoir, s’mère l’a mis dins s’n’ochennoire A r’pris sin coussin, et répété vingt fos ch’refrain
Dors min p'tit Quiquin, min p'tit pouchin, min gros rogin Te m'feras du chagrin, si te'n'dors point ch'qu'à d'main |
|